Symbol wywodzący się z mitologii nordyckiej. Bojowy młot boga Thora, jednego z najwyższych bogów w panteonie Asów, syna Odyna. Według Eddy Poetyckiej [zwartego źródła mitów nordyckich] wykonany przez Broka i Eitri'a, krasnoludów, którzy za sprawą jednego z forteli Lokiego [towarzysza Asów, tytana sprawującego władzę nad ogniem] stworzyli wiele magicznych przedmiotów, którymi obdarowani zostali bogowie.
Mjollnir był bronią wielce specyficzną. Sam Thor by nim władać, potrzebował magicznych rękawic i pasa, które wzmagały jego siłę. Mjollnir służył głównie do zabijania gigantów, co było jedną z ulubionych rozrywek Thora. Rzucony Mjollnir zawsze powracał w ręce boga, zadając wrogom straszliwe rany i rażąc piorunami [Thor był bogiem błyskawic].
Miniaturowe repliki Mjollnira były niezwykle popularne w początkach średniowiecznej Skandynawii [IX-XI wiek]. Nosili je wojownicy ruszający do bitwy, marynarze żeglujący po wodach Bałtyku, umieszczany był w łożach par małżeńskich w noc poślubną co miało sprowadzać szczęśliwe pożycie. Z nastaniem chrześcijaństwa i nijako przymusowej chrystianizacji Skandynawii, Mjollnir wciąż pozostawał jednym z głównych symboli, noszonym często pod chrześcijańskim krzyżem.
Obecnie Mjollnir nabrał znacznie szerszego znaczenia symbolicznego. Jako symbol siły noszony jest przez wielu ludzi zainteresowanych kulturą i mitologią Skandynawii. Często nabiera znaczenia religijnego, wśród nordyckiego neopogaństwa [które nota bene jest obecnie najsilniej rozwiniętym neopogaństwem w całej Europie], głównie ścieżki ĂsatrĂş. Równieź popularne jest jego użycie w odniesieniu do wielu grup nacjonalistycznych jako symbol kulturowej tradycji owych organizacji.
Mjollnir występuje w wielu wzorach, najczęściej będących replikami archeologicznych zabytków z czasów IX-XI wieku. Również rozpiętość materiałów z których młot był i jest wykonywany, jest znaczna: od różnych metali, mosiądzu, złota, srebra, aż po bursztyn, którego obróbka była na wzór mitologicznej broni najpopularniejsza w XI wieku na terenie... Polski.